این نژاد آمریکایی بوده و از آمیزش نژادهای عرب، بارب و اسپانیایی به وجود آمده و با آمیزش با اسبهای اصیل انگلیسی اصلاح یافتهاست. قد متوسط آن حدود ۱٫۵۰ متر است. سر آن کوچک و مثلث شکل است و بدنی عضلانی دارد. سرعت این اسب در مسافتهای کوتاه بالاست و در مسابقات وسترن و رودئو مورد استفاده بسیار قرار میگیرد. تقریباً همهٔ رنگها در این نژاد دیده میشوند.
اسبهای هانوورین یا هانووری شناخته شده ترین اسبهای نژاد خونگرم اروپایی به شمار میروند و در ایالات متحده و همچنین در کل جهان به خوبی شناخته شدهاند. اسب نژاد هانوورین در رشتههای پرش، درساژ و سه روزه عملکردی بسیار خوب دارد.
بنابراین اگر در فکر خرید اسبی برای سوارکاری حرفهای و شرکت در مسابقات پرش و به ویژه درساژ هستید اسب نژاد هانووری برایتان مناسب است. موفقیتهایی که این نوع اسب در رقابتها به دست آوردهاست برتری او را به خوبی نشان میدهد. در المپیک سال ۱۹۹۲، ۱۳ مدال به اسبهای نژاد هانووری تعلق گرفت و ۴ عنوان قهرمانی پی در پی پرورش اسب جهان همراه با ۵ مدال طلا، ۱ نقره و ۲ برنز در مسابقات درساژ و پرش نمایشی در المپیک سال ۱۹۹۶ جایگاه این اسبها را هر چه بیشتر نشان داد.
پیشینه نژاد هانووری
این نژاد از ایالت نیدرزاکسن واقع در شمال آلمان نشات گرفتهاست که پادشاهی سابق هانووری در آن وجود داشت. در آنجا یک صنعت پر رونق پرورش اسب در شهر [سل] ([Celle]) به مدت تقریباً ۳۰۰ سال وجود داشت. با اینکه نسب نامه اسب هانووری رسماً از سال ۱۸۸۸ آغاز شد، اما نسب نامههای دقیق از سالهای سده ۱۷۰۰ میلادینگه داشته شده بود. در اصل تولید نژاد هانووری از آنجا آغاز شد که اسب نژاد تروبرد با مادیان هولشتاینر یا هولستینر (Holsteiner) [جفت] شد تا اسبهایی با خصوصیات بهتر برای استفادههای نظامی و مزرعه داری تولید شود. اما در سدهٔ گذشته، برنامههای تولید نژاد هانووری به سمت تامین نیاز به اسبهایی ورزشی برای سوارکاری سوق یافتهاست که باعث شد نژادهای مناسب دیگر اسب نیز به این برنامه وارد شوند. اسب نژاد هانووری مدرن حاصل کار این برنامهها است.
ویژگیهای اسب هانووری
شیوه راه رفتن اسب نژاد هانووری بسیار با انعطاف است و به طرزی نرم گام بر میدارد، یورتمه رفتن او حالت شناوری دارد، و در هنگام تاخت حرکتش سریع، منظم و ریتم دار است. شاید به همین دلیل باشد که این نوع اسب را برای درساژ بسیار مناسب میدانند. قد اسب هانووری به ۱۵٫۳ تا ۱۶٫۲ وجب میرسد. این اسبها اسبهایی قدرتمند و ورزشی هستند و رفتاری کاملاً آرام و متعادل دارند.
مشخصات فیزیکی این نژاد
پشت قوی، بدن و اندام زیبا، حرکات ورزشی سبک و زیبا. بسیار مناسب جهت درساژ. به رنگهای شابلوطی، قهوهای، سیاه، سفید و خاکستری وجود دارند.
مشخصات اخلاقی
مهربان و باهوش هستند و یه آسانی به تربیت و تعلیم پاسخ میدهند. اغلب دارای خلق و خوی ثابت هستند.
این نژاد دیرینهٔ طولانیای ندارد و از آمیزش اسبهای اصیل عربی با اسبهای محلی در انگلستان به وجود آمدهاست. بلندی جدوگاه اسبهای اصیل انگلیسی بین ۱٫۶۵ تا ۱٫۸۰ متر است. اسبان این نژاد تیزپاترین اسبهای دنیا هستند و از آنها در مسابقات اسبدوانی به خصوص مسابقات تاخت استفاده میشود. این اسبها معمولاً در مسابقات درساژ و پرش نیز موفق هستند. اسبهای اصیل انگلیسی نسبتاً حساس، زودشکن و عصبی هستند، که با توجه به تقلا و ریسکی که حین مسابقات میکنند قابل توجیهاست. رنگ بدن آنها نیز معمولاً کهر، کهر تیره، خاکستری و سیاهاست. رنگهای ابرش و طلایی نیز در آنها دیده میشود. رنگ سفید بسیار نادر است. گردن و پاهای این نژاد بسیار کشیده میباشد.
اسب ترکمن گونهای از زیباترین اسبها است که در منطقهٔ ترکمن صحرا زیست کرده و پرورش مییابد. رنگ آنها بیشتر خاکستری رنگ و بدنی کشیده و لاغر دارند. شکم آنها بر خلاف بسیاری از نژادهای دیگر اسبها، تخت و به معنی دیگر شکم آنها لاغر است. صادرات این اسب به خارج از کشور ممنوع است.
اسب ترکمن اسبی است دارای ویژگیهای منحصربهفردی از جمله: قد ۱۴۸ تا ۱۵۵ سانتیمتر، گوشهای بلند ومتحرک، سینه فراخ و متناسب، کپل کم شیب با عرض خوب، مفاصل قوی، سمهای محکم با زاویه مناسب، تحمل حرکات سنگین ورزشی و…است. رنگهای اصلی این نژاد: کهر، نیله، کرنگ، سمند و قره کهر میباشد.
نژادهای شناخته شده از اسب ترکمن در چهار گروه: یموت، آخال تکه، چناران (مخلوط از تلاقی اسب ترکمن وعرب) و گوگلان (منقرض گردیده) دسته بندی شدهاند.
اسب ترکمن اندامی کشیده، دُمی باریک، سر و گردن زیبا دارد. برای اسبهای بانژاد ترکمن درسالهای گذشته ذخیرههای ژنتیک این اسب، تقاضای جهانی یافتهاست. اسب ترکمن در نزد ترکمنها پیشینهای طولانی در سنن و زندگی صحرانشینی وجنگ وگریزها درگذشته داشتهاست.
گفتنی است برنامههای اشتباه ایران در نیم قرن گذشته لطمه زیادی به ذخیره ژنتیکی اسبهای ترکمن زدهاست و متأسفانه تعداد اسبهای ترکمن خالص و خوب به شدت کاهش یافتهاست.
امروزه خالصترین اسبهای ترکمن ایران را در ترکمن صحرا(استان گلستان)و منطقه راز و جرگلان از توابع استان خراسان شمالی میتوان یافت که بیشترین جمعیت این اسب را دارا میباشد. خوشبختانه در سالهای اخیر توجه بیشتری به تولید اسبهای ترکمن شدهاست. تعدادی اندک و پراکنده از این نژاد توسط علاقهمندان در تبریز، اصفهان، تهران و همدان نیز نگهداری میشوند.
(به عربی: الحصان العربي)(به انگلیسی: Arabian Horse) که بعضی اوقات در ایران به آن اسب اصیل میگویند یکی از نژادهای اسب سبک در جهان و متعلق به منطقه خاورمیانه میباشد. شناسایی این نژاد بدلیل شکل سر متمایز و دم مرتفع آن آسان میباشد.
این اسب یکی از قدیمترین نژادها در جهان محسوب شده به طوری که کشفهای باستان شناسی اصول این نژاد را به ۴۵۰۰ سال قبل بر میگرداند، اسبهای عربی در منطقه خاورمیانه بوجود آمده و از آنجا از طریق تجارت یا جنگها به تمام جهان انتشار یافتهاند، همچنین از این نژاد برای بهبود بخشیدن ویژگیهای دیگر نژادها از قبیل قدرت تحمل بالا، فرمان پذیری و سرعت استفاده میشود.
نژاداسب عربی در طول تاریخ به دست اعراب کوچ نشین پرورش و تکامل یافت تا آنجا که به طور معمول این اسب با صاحب خویش در یک چادر میزیسته. این ارتباط نزدیک و تنگاتنگ با انسان تا به امروز در این نژاد حفظ شده است و آن را به مورد اعتمادترین نژاد اسب برای استفاده در جنگها مبدل کرده بود، این شیوه پرورش اسب عربی هم اکنون توسط مربیان اروپایی نیز دنبال میشود به طوری که مربی اسب با آن مانند یک دوست رفتار میکند.
انضباط و فرمانبرداری این اسب سبب میشود که به صورت یکی از قویترین نژادها در مسابقات اسب دوانی درآید و این نژاد یک از ده نژاد محبوب در بسیاری از مناطق جهان شامل ایالات متحده آمریکا، کانادا، بریتانیای کبیر، استرالیا، اروپا، آمریکای جنوبی و همچنین سرزمین اصلی آن خاورمیانه است اهمیت این نژاد در جهان تا به آن حد پیش رفته که سازمانی بینالمللی مخصوص آن با عنوان سازمان جهانی اسب عرب برای حفظ این نژاد زیبا تشکیل شده است که ایران نیز از اعضای آن میباشد.
مشخصات بدنی اسب عرب
اسب عرب ویژگیهای ظاهری ای دارد که آن را از سایر نژادهای اسب متمایز میسازد، از جمله پوزهٔ کوچک، چشمها و مجراهای تنفسی درشت، گوشهای کوچک و رو به جلو، گردن ظریف و قوس دار، بالا گرفتن دم به هنگام حرکت و یال و دمی ابریشم مانند. بعضی از اسبهای عرب نسبت به سایر نژادهای اسب از یک مهرهٔ کمر و یا یک جفت دنده کمتر برخوردارند.
قد و وزن
قد اسبهای عرب به طور متوسط بین ۱۴۲ تا ۱۵۴ سانتیمتر است اما در سالهای اخیر به دلیل شرایط نگهداری و رسیدگیهای ویژه پرورش دهندگان اسب عرب میتوان شاهد قدهای بلندتری تا ۱۶۲ سانتیمتر بود. وزن بیشتر اسبهای این نژاد بین ۳۵۰ تا ۴۵۰ کیلوگرم میباشد.
استفاده از ان
از اسب عرب در مسابقات زیبایی، کورس، درساژ و استقامت استفاده میشود. این اسبها همراهان خوبی نیز میتوانند برای صاحبان خود باشند.
بزرگ ترین نژاد اسب شایر می باشد
تعداد صفحات : 2